Achter de naam Euregio HabetsRoyen accountants & belastingadviseurs, schuilen velen namen c.q. vele medewerkers. Aangenaam kennismaken!

De ontmoeting met Glenn Wenders en Ton Penders vindt niet plaats bij een van de kantoren van Euregio HabetsRoyen, maar bij de brandweerkazerne in Margraten. Beide heren zijn namelijk lid van de vrijwillige brandweer. Hoe gaaf is dit?

Grootvaders

De appel valt niet ver van de boom, is ook hier van toepassing. Al zijn het bij Glenn en Ton niet de vaders die de interesse van de jongens geprikkeld hebben, maar de beide grootvaders.

Glenn heeft hieraan goede herinneringen: ‘als kleine jongen was ik onder de indruk van de verhalen van mijn opa als brandweerman. Als de sirene ’s nachts in het dorp ging, kleedde mijn opa zich snel aan en mijn oma haalde in haar nachtkledij de brommer alvast uit de schuur. Zie je dat tafereeltje voor je? Mijn opa sprong erop, startte de motor en ging zo snel mogelijk naar de kazerne.’
Ton vult aan: ‘ja, ook ik heb in mijn kindertijd genoten van de mooie verhalen. Uiteraard was mijn opa hartstikke trots toen ik werd toegelaten tot de vrijwillige brandweer. ‘Maar’, lacht Ton, ‘bij een rondleiding op de kazerne moest mijn opa wel even kwijt dat de brandweerman in zijn tijd écht lichamelijk zwaar werk moest verrichten.’

Wat is zo uniek aan het brandweerman zijn?

Daar hoeven de heren niet lang over na te denken.
Glenn: ‘ik ben erg betrokken bij het dorp en als hulpverlener doe ik wat terug voor de mensen. De opleiding is interessant en de kameraadschap is groot. Een gedeelte van de opleiding is van technische aard, maar zelfs wij kantoormensen, kunnen de opleiding met succes afronden, zeker met de hulp van de ervaren instructeurs. Dat zijn echte praktijkmensen en keigoed in hun vak.’

Ton knikt bevestigend. ‘Ik ervaar dit net zo. Omdat je regelmatig heftige dingen meemaakt, krijg je een speciale band met elkaar. Het wordt je tweede familie. Je deelt veel met je collega-brandweermannen, soms meer dan met je goede vrienden. Glenn en ik hebben ook zo’n speciale band. Dat wij vanuit andere kazernes werken, maakt daarbij geen verschil. ‘

Glenn vult aan; ‘vrijwillige brandweerman zijn is een vak, dat mag je niet onderschatten. Je krijgt dezelfde opleiding als de beroepsmensen en je doet precies hetzelfde werk. De functie brengt strenge verplichtingen met zich mee. Mensen rekenen op je. Samen leveren wij een bijdrage aan de veiligheid in de regio. Niet alleen blussen wij branden, maar wij bevrijden ook verkeersslachtoffers uit auto’s, bieden hulp bij gaslekken of bestrijden ongevallen met gevaarlijke stoffen.’

Combi met Euregio HabetsRoyen

Beide heren dragen 24/7 hun brandweer pager. Ingeval de pieper gaat, geven zij onmiddellijk aan of zij wel of niet beschikbaar zijn. Met de directie van Euregio HabetsRoyen is afgesproken dat afspraken met klanten altijd voor gaan.
Als de werksituatie het toelaat reageren zij positief op het alarm en zijn ze binnen de afgesproken tijd op de betreffende kazerne. De afwezige tijd op kantoor wordt op een ander moment ingehaald of gecompenseerd met verlofuren.

Maatschappelijk betrokken

De beide brandweervrijwilligers vinden het hartstikke mooi dat hun werkgever hen de gelegenheid biedt om hun passie te combineren met hun werk. Ook de collega’s op het werk waarderen de inzet van Glenn en Ton en leven met hen mee.

Glenn werkt voor het vrijwillige korps Margraten en Ton is verbonden aan de kazernes Meerssen, Valkenburg en Maastricht-Noord. Omdat de kazernes deel uitmaken van de Brandweer Zuid-Limburg, ontmoeten zij elkaar wel eens bij grote calamiteiten. Je kunt je voorstellen dat zij altijd interessante gespreksstof hebben.

Heeft het verhaal van Glenn en Ton je interesse gewekt? Neem een kijkje op de website Vrijwillige Brandweer Zuid-Limburg.

Interview door Lilian Zeekaf